Nie mów mi, jak mam żyć!!

sobota, 7 maja 2011

Nie mów mi, jak mam żyć!!

Nie mów mi, jak mam żyć!! Nie mów mi, co mam robić! Nie mów mi...

Tak, każdy z nas ma własne zdanie i swoje własne życie. To od nas zależy, jak je przeżyjemy i czy sobie go już od początku nie popsujemy. Czasem jedna nasza decyzja może wpłynąć na resztę naszych dni i odbić piętno na naszej duszy. Każdy zasługuje na to, by zrobić w swoim życiu to, na co mu się podoba, ale...

Podobno tak wiele dzieli nas od zwierząt, lecz praktycznie jesteśmy uzależnieni od rodziców do 18, 21 czy czasami i do 30 roku życia. Żadne potomstwo nie musi tyle czasu przebywać ze swoimi rodzicielami. Tak naprawdę stawiamy im już opór od najmłodszych lat, by w okresie buntu ich nawet znienawidzić. Nie potrafimy wykorzystać tej wiedzy, którą oni uzyskali. Dopiero wiele lat później potrafimy im przyznać rację.

Fot. www.thundafunda.com/

Podobnie jest z przyjaciółmi, których nawet i czasami potrafimy słuchać, jednak w związku z tym, że jesteśmy osobnikami myślącymi, to działamy na przekór innych i robimy wszystko po swojemu pakując się lub pakując się w jeszcze większe bagno. Musimy zdać sobie sprawę z tego, że nasi najbliżsi chcą nam pomóc i nie robią wszystkiego przeciwko nam. Czasem trzeba zrozumieć to, że trzeba posłuchać innych, by w naszym życiu doszło do czegoś lepszego. Nie działajmy przeciwko innym, nie działajmy wbrew sobie.

Dajmy sobie pomóc, a może będzie nam łatwiej.

Antonina Kostrzewa