facebook

środa, 7 listopada 2012

Samotność to poczucie wyobcowania

Każdego dnia, na każdym kroku pojawia się to dziwne, nawet znajome poczucie, że jesteśmy tutaj w ogóle niepotrzebni i że świat poradziłby sobie lepiej bez nas. Tak naprawdę wcale nie musi być dla nas dzisiaj ciężki dzień, ani nikt nam na nic nie zwrócił szczególnej uwagi, lecz gdzieś to w nas siedzi. Obserwujemy wokół ludzi, czy to w sklepie, czy w barze i uświadamiamy sobie, że choć dziewczyna przyszła sama, a on je w samotności, to nie są w ogóle tak zagubieni, jak my. To właśnie nam się tylko wydaje, że wszyscy wokół na nas patrzą i nas oceniają, a z drugiej strony traktują nas, jak powietrze. 
stolik, restauracja, samotność, osobno
Życie w takim świecie to codzienne problemy z otoczeniem, a zwłaszcza z bliskimi, którzy nas nie potrafią zrozumieć, a my ich jeszcze bardziej. Zamykamy się coraz bardziej w sobie zagłębiając się coraz bardziej w błędne koło. Cokolwiek zrobimy będzie coraz gorzej, a raczej tak myślimy, bo nigdy nic nie zmieniamy. Świat obok pędzi bez zatrzymywania, a dla nas każda decyzja niosąca jakieś konsekwencje w życiu wymaga dużo czasu. Nawet, jeśli już coś robimy, to jest to tylko kolejna maska, nasz strój maskujący, by inni zobaczyli, że u nas wszystko w porządku. Dodajemy trochę uśmiechu, rozmawiamy z innymi i nikt już się o nic nie pyta, a w domu gdy już nasz stan emocjonalny wraca i możemy tylko leżeć na łóżku i płakać. 
I tu pojawia się pytanie. Lepiej udawać czy lepiej być sobą? Czy ponosić konsekwencje swoich czynów czy po prostu wtopić się w szary tłum. Wybór należy do Was.
Antonina Kostrzewa
antonina kostrzewa podpis

Napisano już 3 komentarze/y. Zapraszam do dodawania kolejnych...
Już teraz przyłącz się do dyskusji i dodaj nowy komentarz

Anonimowy pisze...

masz wiele racji, lecz - jak to zwykle bywa - nie zawsze. Bo odcienie samotności są jak tęcza. Mogą być przeróżne i mogą się nawet komuś podobać. Czy zawsze samotność to smutek ??

IvonaM pisze...

Na pewnych etapach życia wręcz pragnęłam samotności. Nie wiem dlaczego, ale wydaje mi się, że i tak każdy z nas w głębi duszy zawsze będzie samotny, nawet jeśli tego nie dostrzega, ale życie prędzej czy później mu to uzmysłowi.

Antonina pisze...

@anonimowy - nie zawsze samotność to smutek, czasami ludzie wybierają sami samotność i żyją z nią korzystając z życia.

@Ivona - dokładnie tak, jak piszesz. Przychodzi ten czas, gdy chcemy być samotni. Ten czas, gdy inni się nie liczą i nie jest to oznaka egoizmu. Ten czas, gdy stajemy się samotni, a nawet o tym nie wiemy.

Prześlij komentarz