sobota, 30 listopada 2013
Szarość, wszędzie szarość
Rozpoczęła się już na dobre zima, a co za tym idzie wszędobylska szarość. Są też i jej plusy - o wiele łatwiej jest się wtopić w otoczenie, a dokładniej wejść w tłum ludzi nie wyróżniając się. Nie musimy się nawet specjalnie starać, bo kończąc popołudniu pracę wokół jest już na tyle ciemno, że mając na sobie płaszcz, nikt nie zwraca na nas uwagi. Dla nieśmiałych osób jest to wymarzona aura. Są to momenty, kiedy wszyscy zajęci są, jak najszybszym powrotem do domów, a dopóki ludzie nie wpadną w szał świątecznych zakupów, to wiele nie chodzi specjalnie po ulicach. Taka szarość i brak słońca może niektórym przeszkadzać, bo to jest ten ostatni moment przed spadnięciem śniegu. on zawsze trochę zmieni w ogólnym postrzeganiu, ale nie doda za wiele kolorów. Może jest zimno i brzydko, ale akurat taka pogoda też może się podobać. Może za szybko robi się ciemno, ale we wszystkim można dostrzec jakieś plusy.
Wiele osób narzeka, lecz nie może być przez cały rok gorąco. Czasami potrzeba trochę odmiany. Jest to okres, kiedy większość osób wieczorami ucieka do knajpek czy do kina, by spędzić wieczór w cieple. Samotni mogą wtedy zostać w domowym zaciszu i opracowywać plan na swoją wielką przyszłość. Tą przyszłość, która pewnie nigdy się nie wydarzy, bo brakuje im pewności siebie, by mogli coś zmienić. Tej iskry ambicji, by pokazać, że stać ich na coś więcej. Dlatego tak dobrze dopasowują się do tej szarości, chcą być przeciętni, nie wyróżniać się za bardzo. Dlatego tak ciężko im jest wyjść z tego tłumu, który każdego dnia ich porywa w drodze do pracy i z powrotem.
Antonina Kostrzewa
Pierwszy wpis już się pojawił. Zapraszam do dodawania kolejnych...
Już teraz przyłącz się do dyskusji i dodaj nowy komentarz
Witam.:) fajnie napisane, życiowo i prawdziwie.Tak właśnie objawia się samotność zimą u wielu.Pozdrawiam :) niesmiali.net.pl
Prześlij komentarz